Stowarzyszenie powołali działacze opozycji antykomunistycznej i niepodległościowej w czerwcu 1998 r., ponieważ ani pookrągłostołowa „Solidarność, ani władze III RP nie interesowali się losem tych, dzięki którym Polska odzyskała suwerenności. Do chwili obecnej, a mamy już 2020 r. nie znalazł się ani jeden prawicowy polityk czy parlamentarzysta, który z potrzeby serca wspierałby osoby represjonowane.
Represjonowani, jako drugie pokolenie w ostatnim stuleciu skutecznie przyczyniło się do uzyskania przez Polskę niepodległości, a więc zachowało się jak trzeba. Niestety o sprawujących władzę w RP do chwili obecnej tego powiedzieć nie można.
Cele Stowarzyszenia:
Integracja na płaszczyźnie samopomocy wewnątrzśrodowiskowej Stowarzyszenia, organizacja i promowanie aktywnego uczestnictwa członków, osób represjonowanych i szykanowanych, dyskryminowanych, wykluczonych oraz ich rodzin, którzy dotknięci byli represjami w szczególności w latach 1980-1989, a także wcześniejszych w życiu społecznym, politycznym, ekonomicznym, gospodarczym i religijnym o oraz roztaczanie nad nimi opieki,
- rehabilitacja osób dotkniętych prześladowaniami, aktywne popieranie ich roszczeń o naprawienie krzywd, jakich doznały w latach 1980-1989, a także wcześniejszych oraz występowanie w sprawie naprawienia krzywd wyrządzonych w latach represji systemu totalitarnego w znaczeniu moralnym i wymiarze materialnym, jak też zabieganie o zabezpieczenie życia na godziwym poziomie,
- wszechstronna pomoc członkom Stowarzyszenia i ich rodzinom oraz osobom represjonowanym, które poniosły uszczerbek na zdrowiu w walce o niepodległy byt Państwa Polskiego,
- podtrzymywanie, dokumentowanie, upowszechnianie wartości i tradycji ruchu solidarnościowego i niepodległościowego.
Władze Stowarzyszenia:
Zarząd:
Janusz Olewiński – przewodniczący
Andrzej Adamczyk – z-ca przewodniczącego
Ryszard Piekart – sekretarz
Marek Millatii – skarbnik
Elżbieta Jędrzejuk – członek
Komisja Rewizyjna:
Monika Maria Brzezińska – przewodnicząca
Marian Lasek – sekretarz
Krzysztof Witek – członek